DOCTOR FREUDSTUS' AUTISM

Πάνω στο τρέξιμο
Ξέχασα το μυαλό μου
Σε μια αποθήκη δια-κρανιακή
Απ’ ό,τι γνωρίζω δεν είμαι η μόνη
Είσαι και εσύ εκεί

Χωρίς το μυαλό μου δεν έχω ‘εγώ’
Τι θ’ απογίνω δεν ξέρω να πω
Μορφούλα με λένε και ας είμαι χαζό
Μα γίνεται χωρίς το υποσυνείδητο;

Και κει που χαλάρωνα ήρθες εσύ
Κοντά μου να ψιθυρίζεις κάτι στ’ αυτί
Συνωμοσία μεγάλη αντί για γιορτή
μου έδωκες πλέον μια νέα αφορμή

να ζω - δια βίου - με έναν σκοπό
χωρίς να με απασχολεί διόλου αυτό το μυαλό
υπόσχεση έδωκα να συκο-φαντώ
με αντάλλαγμα απλά να μ’ αφήνει να δρω

και αν Φάουστους με λένε σκασίλα τρελή
την έχω ακόμη, δεν είναι ντροπή
και όσο για κείνον τον Μεφιστοφελή
του έδωκα νέα, πιο σύγχρονη μορφή
ουχί ελισαβετιανή, a la ψηφιακή
σαν άρπαξε το μυαλό που ‘χα ξεχάσει εκεί